Wijze Mannen van De Walvisch
WMD2013 te Winterswijk
WMD2013 te Winterswijk
Na een lang en onduidelijk voortraject van misleiding en achterklap ten aanzien van de locatie van het WMD2013 werd duidelijk dat we dit jaar naar het ons welbekende Winterswijk gingen afreizen. Het rustieke Achterhoekse stadje waar in de maand Augustus menig kipje in discotheek Moustach werd opgepikt, braakjes in plantsoenen en op schapenvachtjes zijn gelegd en waar we sliepen boven in 't Weurden of bij plaatselijk middenstand en waar mooie waterpolo wedstrijden in het frisse Strandbad zijn gespeeld.
Paul en Juan hadden de landelijke Herenboerderij de Roerinkhof geregeld voor een lang weekend van vrijdag t/m zondag. De vrijdagavond werden we rond zes uur in 't Woold op de grens met Duitsland verwacht. Zie voor begeleidende communicatie van organiserende cie tekst uit email van enkele dagen voor het evenement:
"Heren, heren,
Tsjonge, jonge, jonge; wat worden jullie zenuwachtig he.
De mails vliegen heen en weer, de belletjes om toch maar weer meer informatie los te peuteren eveneens.
Dus alvorens hieraan te voldoen moeten Juan en ik op het volgende staan:
- aankomst ter plekke Vrijdag UITERLIJK 18 uur. Dan moet er namelijk vanalles gebeuren, inclusief omkleden, koken, etc. en om uiterlijk 9 uur wordt er BIJZONDER VLEES geserveerd;
- een leuk tenuetje (afgezien van de Walvisch Jas plus Das voor de zaterdag). Dus niet je er makkelijk vanaf maken, dit mag namelijk niet;
- de Walvisch attributen voor binnen en buiten het zwembad. Er zullen namelijk foto's gemaakt worden;
- Muntjes meenemen, een en ander is namelijk wel heel leuk maar niet gratis (al scheelt het niet veel, zie Kosten versus Baten);
- deze week verder niet (te veel) drinken; voor een oude wijze man is een Vrijdag en een Zaterdag keihard innemen immers best een uitdaging;
- paracetamol, sperti, koortslip creme, zalf, middelen, pillen tegen van alles en nog wat MEENEMEN (dit in verband met de NOODZAKELIJKHEID).
Uiterlijk Donderdag voor 20.00 UUR in de AVOND volgt dan de postcode en wat je verder nodig denkt te hebben, voor een punctuele aankomst.
Dat was het, kusjes
Op vrijdagavond 13 december was het programma als volgt(bron email instructie van organisatie):
Hier (op de locatie, welke zeer geschikt, authentiek, rustiek, comfortabel, netjes etc. genoemd kan worden) zal het aloude gebeuren plaatsvinden. Dat wil zeggen, borrel (cq. borrels en happen), slap ouwehoeren (dit volgt later eveneens), omkleden (is nodig), gangen voorbereiden (een uitdaging, ieder jaar), speechen (need I say more), trachten niet om te vallen (Fridjof, Klaas etc.) en ten slotte gaat het licht uit (niet een ieders specialiteit). Dan uitslapen, ontbijt is geregeld (rond de 50 hoef je niet alles meer zelf te doen (wel schijten (Guus), en luchtje scheppen (iedereen)).
Dresscode: Boeren- chique
Indeling:
Borrelhappen (incl. frituur / vlammetjes) en BIER / FRIS: Baker brothers
Wijnen, Koffie, chocolade's en liqueuren : Greenie en Clooney
Salade's (incl verse groenten): Reiscommissaris
Vlees: is geregeld door de Commissie
Soep: Frieling
Toetjes (eigengemaakt): Frietje
Cocktails / Gin Tonics: Hamel
Geen ruzie maken: Dick / Klaas (chips, lukt dat, jongens?)
Spoooooooom: Ollie
Amuses op sterren- niveau: Kneup
Aardappelsalade: Duif
Cubaans handwerk (tax- free, met punten): Flying Ricardo
Na de cocktail van Hamel die dit jaar geen slachtoffers maakte, hebben we genoten van de het heerlijke eten met als klap op de vuurpijl een varken van
het spit boven open vuur in de voortuin.
De avond was vol van sterke lullepotten en speeches. De emotionele speech van Fridjof over Eddy maakte grote indruk en we hopen en bidden voor Ed.
Aan het einde van de avond en voor sommigen nacht gingen we heerlijk slapen in 1 van de 12 slaapkamers.
Op zaterdag 14 december stonden er twee super onderdelen op het programma. Een waterpolo wedstrijd tegen de Jonge Goden en uiteraard een bezoek aan 't Weurden. Na een perfect ontbijt met veel eieren en spek, een lange wandeling door Duitsland en filmpjes waren we er helemaal klaar voor.
We werden in een busje naar het zwembad Jaspers in Winterswijk gereden waar de Jonge Goden ook in het ongewisse waren over tegen wie ze zouden gaan spelen. Er was ze verteld dat ze tegen het meest sexy team uit de Duitse dames waterpolo competitie gingen spelen. Toen we met onze geblindeerde bus bij het zwembad aankwamen durfde niemand behalve Emiel en Oldenziel on te verwelkomen.
De strijd kon gaan beginnen. Wij de dappere stoere oude strijders tegen de 5-10 jaar jongere Jonge Goden. De leiding van de wedstrijd was in handen
van een van de beste scheidsrechters van Nederland en beroemd in Noord-Oost Nederland, Otto Pothof.
De Wijze Mannen verzaakten om in de eerste twee partjes de vele kansen af te maken terwijl de Jonge Goden heel erg doeltreffend waren. Na het eerste part stond het 5-0 voor de Jonge Honden. De volgende twee partjes namen de vijftigers de controle over een kwamen erg knap terug naar 5-5. In de laatste part moest het beslist gaan worden. De Wijze mannen kwamen weer achter op 7-6! De laatste minuten waren ouderwets hectisch in de dying seconds van de wedstrijd werd de terechte gelijkmaker gescoord. Iedereen blij en tevreden zodat we vol moed naar 't Weurden konden gaan.
We hadden een timeslot van 18:00 - 2:00 want dan kwam het busje weer voorrijden bij 't Weurden. Het Weurden kent vele tradities waarvan de ad-jes van de vele Apfelkorns, Juliette en schnitzels als deurmatten natuurlijk niet mogen ontbreken.
De avond was een mooie mengeling van broederschap tussen twee Walvisch generaties en terug zijn op een plek waar vroeger mooie dingen zijn gebeurd.
En het was nog lang onrustig in Winterswijk.